|
| |
| Hoofdstad: | Ost-Berlin (Berliner Karlhorst) |
| Grootste stad: | Ost-Berlin |
| Andere steden: | Dresden, Rostock |
| Taal: | Duits |
| Religie: | Protestant (80%), Katholiek (19%) |
| Oppervlakte: | 256.700 KM km² |
| Bevolking: | 18,4 miljoen inw. |
| OTL: | Wikipedia over Ostdeutschland |
De Duitse Volksrepubliek werd op 6 november 1949 in Leipzig uitgeroepen door Karl Kirchenwald van de Duitse Communistische Partij. De Duitse Volksrepubliek was een antwoord op de op 2 november uitgeroepen Duitse Republiek in de drie westelijke bezettingszone's. De Volksrepubliek genoot de volle steun van de Sovjet-Unie.
Geschiedenis van de Volksrepubliek[]
Karl Kirchenwald had al in 1946 een kader van communisten gevormd rondom zichzelf. De Russische generaal Vasili Malenkow, die het bevel voerde over het Russische 5e leger dat in Oost-Duitsland was gelegerd. Kirchenwald kreeg op 18 mei 1948 van Malenkow de kans zijn droom van een communistische Duitse staat te verwezenlijken: in de Berlijnse wijk Karlhorst werd een communistich congres geopend met socialistische partners en staatsvakbonden. Kirchenwald werd er aangesteld als Leider aller Duitsers met de bevoegdheid een grondwet samen te stellen.
Op 6 november nam het nieuwe Duitse Volkscongres deze grondwet aan en benoemde men de stalinist Ralph Steinbruck tot Eerste Premier, met Kirchenwald als President, Opperste Generaal van het leger en secretaris van de DCP. Met deze macht was Kirchenwald de machtigste man in Oost-Duitsland geworden, gevolgd door Steinbruck.
Een hervormingsprogramma naar Russisch model deed het land in 1950-1952 schokken op haar grondvesten: de Rode Garde, samengesteld vanuit partijkaders en arbeidersmilities die direct na de oorlog geformeerd waren onder Russisch bevel, zette 7000 mensen vast. 957 mensen werden vermoord op verdekingen van moord, verraad of plannen om tegen de communisten in opstand te komen. In Oost-Berlijn werden 12.000 man politietroepen gelegerd om de druk op het westen voelbaar te maken.
Toen Kirchenwald in 1956 overleed in zijn woonplaats Rostock was de Volksrepubliek Duitsland een redelijk geïndustrialiseerde staat: het BNP was sterk gestegen sinds men in 1951 op geforceerde zware industrie was overgeschakeld. De landbouw was gemoderniseerd en via de grote Staatsbedrijven werd de productie systematisch verhoogd. Men had in 1955 toestemming van Moskou gekregen weer een volwaardig Duits leger samen te stellen: het Duitse Nationale Volksleger onder bevel van generaal Ernst Grömm. Als opvolger werd de harde Heidrich Planzwerf aangesteld.
Planzwerf brak met de Positieve Politiek die Steinbruck tegenover West-Duitsland had gevoerd. Hij bracht het Duitse Nationale Volksleger op een sterkte van 400.000 man en legerde eenheden rondom West-Berlijn en nabij de grens bij Hamburg. Zijn harde taal wekte in Bonn veel ongerustheid over een mogelijke communistische invasie. Inderdaad heeft Planzwerf dit enkele maanden overwogen, maar toen de Russische leiders het oneens waren bepekrte hij zich tot speeches en militair vertoon rond West-Berlijn. In 1977 werd Oost-Duitsland hard door de crisis geraakt. Planzwerf moest noodgedwongen bedrijven stilleggen en bezuinigen in het leger, wat veel kwaad bloed zette onder de bevolking die in een snel tempo verarmde. Protesten in Halle werden met harde hand neergeslagen, wat op 6 februari 1979 tot een volksopstand in Oost-Berlijn leidde. Het leger weigerde op de eigen burgers te schieten, en de nieuwe communistische leider Konrad Obern wist zich geen raad met de volksdruk. Uiteindelijk brak het Volkscongres en op 1 april 1980 werd de communistische heerschappij van de DCP verdrongen door een brede coallitie van socialisten en boerenpartijen. Obern werd gevangengezet in Dresden en vrije verkiezingen werden uitgeschreven. Een communistische putsch, bekend als de Kanseliersputsch faalde op 8 april, gevolgd door een proces tegen communistische leiders. De militaristische taal werd afgeschreven en het kordon rondom West-Berlijn opgeheven. Op 7 juni 1980 werden de twee Duitse staten herenigd binnen het westen.
Media[]
De Oost-Duitse media was tot 1979 aan een strenge censuur onderworpen. Het staatsblad Deutsches Zeitung was het enige toegestane nieuwsblad en stond vol met propaganda voor de communisten. Op tv waren 18 zenders te ontvangen, waarvan er 2 Russich en 1 Pools. De rest stond onder beheer van het in 1952 gevormde Staatsmedia-Instituut in Zwickau, beheerst door de DCP.